گاهی خیال می کنیم خوبیم، خیال می کنیم کار خوب می کنیم، می ریم مشهد زیارت ، برای امام حسین نذری میدیم، اما به این توجه نمی کنیم که حرف ولی، نائب امام زمانمون روی زمین مونده.
در میان اصحاب امیرالمومنین علیه السلام، مردی است به نام ربیع بن خثیم، اورا یکی از زهاد ثمانیه ، یعنی یکی از هشت زاهد معروف دنیای اسلام می شمارند. ربیع بن خثیم به قدری کارش به زهد و عبادت کشیده بود که در آخر عمر قبری برای خود کنده بود و درون آن می خوابید و خود را نصیحت و موعظه می کرد. می گفت یادت نرود عاقبت باید بیایی اینجا. تنها جمله ای که غیر از ذکر و دعا از او شنیدند زمانی بود که اطلاع پیدا کرد مردم، حسین بن علی، فرزند عزیز پیغمبر را شهید کردند. چند کلمه گفت در اظهار تاسف از چنین حادثه ای: وای بر این امت که فرزند پیغمبرشان را شهید کردند!
می گویند بعد ها استغفار می کرد که چرا من این چند کلمه را که غیر ذکر بود به زبان آوردم.
منبع: کتاب آزادی معنوی شهید مطهری