چشم به ماه

...در راهی که باید رفت

چشم به ماه

...در راهی که باید رفت

چشم به ماه

در غیاب خورشید
باید نگاهت را به "ماه" بسپاری
تا "راه" را گم نکنی ...
راه
"تو" را می خواند
قدم هایت را محکم بردار
با صلابت،
با قدرت؛
"حبل المتین" سرمایه ی توست
کوله بر دوش
"ماه" را نشانه بگیر و برو
انتهای این راه، صبح روشن است

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اهالی کوفه» ثبت شده است

۱۲مهر

خدای متعال وعده داده است که اگر کسی او را نصرت کند، او هم نصرتش خواهد کرد. برو برگرد ندارد! اگر کسی برای خدا تلاش و حرکت کند، پیروزی نصیبش خواهد شد. نه این‌که به هر یک نفر پیروزی میدهندوقتی مجموعه‌ای حرکت میکند، البته، شهادتها هست، سختیها هست، رنجها هست؛ اما پیروزی هم هست: «ولینصرنّ الله من ینصره» نمیفرماید که نصرت میدهیم؛ خون هم از دماغ کسی نمی‌آید. نه! «فیقتلون و یقتلون»؛ میکشند و کشته میشوند؛ اما پیروزی به دست می‌آورند. این، سنّت الهی است. وقتی که از ریخته شدن خونمان ترسیدیم؛ از هدر شدن پول و آبرو ترسیدیم؛ به خاطر خانواده ترسیدیم؛ به خاطر دوستان ترسیدیم؛ به خاطر منغّص شدن راحتی و عیش خودمان ترسیدیم؛ به خاطر حفظ کسب و کار و موقعیت حرکت نکردیم؛ به خاطر گسترش ضیاع و عقار حرکت نکردیم؛ معلوم است دیگر! ده تن امام حسین هم سرِ راه قرار بگیرند، همه شهید خواهند شد و از بین خواهند رفت! کمااین‌که امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاة والسّلام شهید شد؛ کمااین‌که امام حسین علیه‌السّلام شهید شد.

بیانات رهبر انقلاب در دیدار فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) 20/3/1375

 

۲۰مهر

سکانس سوم: روز تصویب توافق

برجام تصویب شد. مجلس شورای اسلامی برجام را تصویب کرد. مجلس اصول گرا!

تاریخ تکرار می شود، قرآن سر نیزه کردن عمروعاص کارگر افتاد، اهالی کوفه، بار دیگر علی را تنها گذاشتند... .

اهالی کوفه، مردمان نامردی هستند، نه، مردمان نامردی را به مجلس فرستادند، به مردمان نامرد اعتماد کردند. مردمانی آنقدر نامرد که حتی عمار ها و عمارلو ها هم نتوانستند غیرت از دست رفته شان را به آن ها یادآوری کنند.

کشور امام زمان در برابر نظام سلطه تسلیم شد... به چه حقی؟ با کدام اجازه؟! مگر این کشور ارث پدریتان بود که به دشمن تقدیمش کردید؟

این ننگ در تاریخ ثبت خواهد شد، آیندگان ما را نخواهند بخشید. ما، افتخار علمداری جبهه حق را نادیده گرفتیم، ما، ملت های مستضعف جهان را نا امید کردیم، ما خشنودی امام زمان را، مفت، به تکه ای نان فروختیم... نقد در برابر نسیه!